“დღეს შაბათია, სან ანტონიოს დროით, 21 საათი.” –აუწყა ტელევიზორმა ადგილობრივი ტელევიზიის ჟურნალისტის ხმით სან ანტონიოს ერთ-ერთი განყოფილების ოფიცრებს, რომლებიც ეს ესაა სმენას ამთავრებდნენ და შინისაკენ მიემართებოდნენ.
-ოჰ, დენი, დენი! როგორ არ გაგიმართლა საბრალო! შენ ხომ აქ მოგიწევს ჩვენი “სპურების” მეშვიდე ფინალის ყურება დეტროიტის “პისტონების” წინააღმდეგ.-ტყუილი თანაგრძნობითა და ირონიული ღიმილით შეეგება ერთ-ერთი სმენადამთავრებული ოფიცერი ახლადმოსულს.
-შენ მაგაზე ნუ იღელვებ.-სულაც არ მაინტერესებს კალათბურთი.-თქვა დენიმ, მაგრამ თვითონაც მიხვდა რომ ძალიან არადამაჯერებლად გამოუვიდა.
-როგორც შენ იტყვი დენი, სასიამოვნო საღამოს გატარებას გისურვებ.-უთხრა კოლეგამ და ხარხარით თავისი მანქანისაკენ გაემართა.
“ეშმაკმაც დაწყევლოს, ყველაზე მნიშვნელოვანი მოვლენა ჩვენი ქალაქის ისტორიაში, და ამ სულელურ ადგილას ჩერჩეტ პენსიონერ ოფიცრებთან ერთად მომიწევს ყურყუტი. ალბათ უკანასკნელი კალათბურთელი, რომლის მატჩსაც ამათ უყურეს, ჩემბერლენი იყო, ჯერ კიდევ “ჰარლემ გლობტროტერსის” დროს”-გაიფიქრა და ჩაეცინა კიდეც.
დენის იმ დღეს ღამის მორიგეობა მოუწია. წესით, მისი ჯერი შემდეგ იყო, მაგრამ კვირას იგი ერთკვირიან შვებულებაში გადიოდა. ამიტომაც თავისი მორიგეობა სხვას გადაუცვალა. თავს იმით ინუგეშებდა, რომ ერთ დღეში, ამ დროს უკვე ფლორიდაში იქნებოდა თავის მეუღლესთან, სარასთან ერთად. რამდენი წელი ოცნებობდნენ ამ მოგზაურობაზე. საბოლოოდ დენის ეს არამარტო რამოდენიმე თვის დანაზოგად, არამედ საყვარელი მატჩზე დასწრებაზე უარის თქმადაც დაუჯდა.
ოფისში სულ ექვსნი იყვნენ. ორი ოპერატორი ქალი და ოთხი ოფიცერი გამოძახებისათვის. დენი ტელევიზორის წინ იჯდა და მატჩამდელ გადაცემას უყურებდა. მოს გარდა, განყოფილებაში ფინალები სხვა არავის აინტერესებდა. დანარჩენი ოფიცრები ბანქოს თამაშობდნენ, ხოლო ერთი ოპერატორი მეორეს თავისი ძაღლის ავადმყოფობის სევდიან ისტორიას უყვებოდა.
სწორედ იმ დროს, როდესაც პარკეტზე მოთამაშეები გასახურებლად გამოვიდნენ, განყოფილებაში ზარის ხმა გაისმა. დენის ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, თითქოს ტელეფონთან ერთად, მისი სხეულიც ზანზარებდა. უცებ, წარმოიდგინა როგორ მოუწევდა გამოძახებაზე წასვლა. ალბათ, მთლიან პირველ პერიოდს გამოტოვებდა. ამის გაფიქრებაზე ტანში ჟუიანტელმა დაუარა. დანარჩენმა ოფიცრებმა ერთდროულად გადმოხედეს კაუბოის მზერით. წამით, თითქოს ისინი, სან ანტონიოს ქვიშიან ქუჩაში იდგნენ, ერთმანეთის პირისპირ და საათის თორმეტჯერ ჩამოკვრას ელოდნენ, რათა საბედისწერო გასროლა განეხორციელებინათ.
დენიმ იცოდა ახლა რაც მოხდებოდა, ყველამ იცოდა. ოპერატორმა ქალმა სასწრაფოდ ამოიღო უჯრიდან საგანგებოდ შენახული ოთხი ჩხირი, ერთი საგრძნმობლად დაამოკლა და ხელში ისე დაიჭირა, რომ ყველა თანაბრად გამოჩენილიყო. შემდეგ ოფიცრებთან მივიდა. ოთხივე ერთ ხაზზე ჩამწკრივდა და სამ თვლაზე ერთდროულად ამოიღო ჩხირი. დენიმ პირი დააღო, მაგრამ სიმწრისგან ენა ჩაუვარდა – მას ყველაზე მოკლე შეხვდა.
მიუხედავად უამრავი ხვეწნა-მუდარისა თუ შეთავაზებისა, ვერცერთი ოფიცრის დათანხმება ვერ შეძლო, რომ მის მაგივრად წასულიყო. ჩხირების რიტუალი ამ განყოფილებაში ერთგვარი წმინდა რიტუალი იყო და განაჩენის დარღვევა არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლებოდა.
-დიკსონის ქუჩაიდან დარეკეს, მოქალაქემ შეგვატყობინა, რომ მისი მოპირდაპირე მეზობლის სახლიდან ხმაური ისმის. მოქალაქე ნერვიულობს, რადგან ამბობს რომ ოჯახის უფროსი ბოლო დროს უცნაურად და აგრესიულად იქცეოდა. ეშინია ოჯახის წევრებს რამე ხომ არ ავნო. წადი და შეამოწმე. 20-ე ბინაა.–უთხრა ოპერატორმა.
-“20 – ეს ხომ ჯინობილის მაისურის ნომერია. კარგის ნიშანი უნდა იყოს. დარწმუნებული ვარ საგანგაშო არაფერია. უბრალოდ, ახირებული ბებერი მეზობლის მოჩვენებები იქნება, სხვა არაფერი.”-გაიფიქრა თავისთვის დენიმ და უსიტყვოდ გაემართა გასასვლელისკენ.
10 წუთის შემდეგ, იგი საპატრულო მანქანაში იჯდა და ოც ნომერ ბინას ეძებდა. სახლი მთლიანად ჩაბნელებული დახვდა. მანქანა მის წინ გააჩერა, ფარანი აიღო, აანთო და სახლისაკენ გაემართა. კართან მივიდა და მოუთმენდალ, რამდენჯერმე დარეკა ზარი. მაგრამ კართან არავინ მისულა. შემდეგ ძლიერად დააბრახუნა. დაახლოებით 2 წუთში ფეხის ხმა გაიგო. კარი მამაკაცმა გაუღო, დაახლოებით ორმოცი წლის იქნებოდა, საშუალო სიმაღლის, წვერგაუპარსავი, თმა შუბლის მაღლა, გვერდებზე გაცვენილი ჰქონდა. დენის მისი ჩაცმულობა ეუცნაურო. მას ფეხზე სპორტული ფეხსაცმელი ეცვა ხოლო ზემოდან აბაზანის ხალათი. გადაწყვეტილი ჰქონდა მხოლოდ საჭირო კითხვები დაესვა და სწრაფად დაბრუნებულიყო განყოფილებაში, ამიტომაც ამას ყურადღება დიდად არ მიაქცია . მამაკაცმა მშვიდად მიმართა:
-რით შემიძლია დაგეხმაროთ ოფიცერო?
-გამარჯობა მისტერ…
-მისტერ კარტერ.
-დიახ, მისტერ კარტერ. მეზობლებს თქვენი სახლიდან გამოსული ხმაური აწუხებთ. ჩვენ გვაინტერესებს, ხომ ყველაფერი წესრიგშია?
-ოჰ, მაპატიეთ ოფიცერო. საქმე ისაა, რომ სულ ახლახანს შევიტყვეთ ჩემი ქალიშვილი უნივერსიტეტში ჩაირიცხვის ამბავი. ხომ გესმით ეს რამხელა ბედნიერებაა? ჩვენ დიდი ხანი ველოდით ამას.
-აჰა, ახლა გასაგებია ხმაურის მიზეზი. საამაყოდ გქონიათ საქმე! – გაეღიმა დენის – ჩემგან მიულოცეთ თქვეს ქალიშვილს.
-აუცილებლად…
დენი ისმიყო წასვლას აპირებდა, რომ უეცრად ხალათის მანჟეტზე, რომელიც მამაკაცის ხელს ფარავდა, სისხლი შენიშნა.
-მისტერ კარტერ. ხელიდან სისხლი რატომ გდით?–
-სამზარეულოში გავიჭერი, სერიოზული არაფერია, ზუსტად ახლა ვაპირებდი შეხვევას. ხვალ ამ მოვლენის გრანდიოზულად აღნიშვნას ვაპირებთ და…
-კარგით, კარგით. ხელს აღარ შეგიშლით! ღამე მშვიდობისა მისტერ კარტერ. ბოდიში შეწუხებისათვის.
-ღამე მშვიდობისა ოფიცერო.-დაემშვიდობა მამაკაცი და კარი მოკეტა.
დენი მანქანაში ჩაჯდა, ცენტრს მოახსენა ყველაფერი და განყოფილებისაკენ სწრაფად გაეშურა. გაუხარდა, ასე სწრაფად რომ მოიხადა თავისი ვალდებულება. გზაში ფიქრობდა, მეორე პერიოდის დასაწყისს თუ მიასწრებდა.
განყოფილებაში რომ მივიდა, მართლაც, მეორე პერიოდის დასაწყისი იყო. მაშინვე თავისი ძველი ადგილი დაკავა და კარტერების ოჯახი აღარც გახსენებია.
ორშაბათ დილას, დენიმ უკვე ფლორიდაში, სასტუმროს ნომერში გაიღვიძა. გვერდით მისი ცოლი ღრმა ძილს მისცემოდა. დენიმ რეცეფციაში დარეკა და დილის გაზეთი ითხოვა. 15 წუთში კარზე კაკუნი გაისმა. დენი ლოგინიდან წამოდგა და კარი გააღო. ეს ბელბოი იყო დილის გაზეთით ხელში. დენიმ მას ხუთდოლარიანი აჩუქა და გაისტუმრა. შემდეგ ტახტზე ჩამოჯდა და გაზეთი გადაშალა. სპორტის გვერდზე დაბეჭდილმა სათაურმა: “სან ანტონიოს ნანატრი ტიტული” – კმაყოფილების ღიმილი მოგჰგვარა. შემდეგ გვერდზე კი, ისევ თავისი ქალაქის სახელი ამოიკითხა: “საზარელი მკვლელობა სან ანტონიოში: მამაკაცმა საკუთარი ცოლი და ქალიშვილი დანით მოკლა”. დენის გული აუჩქარდა, ოფლმა დაასხა, თითქოს წინასწარ მიხვდა, რა ეწერებოდა სტატიაში:
“შაბათს, დაახლოებით 22 საათზე, სან ანტონიოში, დიკსონის ქუჩაზე მცხოვრებმა ბილ კარტერმა სიცოცხლეს გამოასალმა ცოლი და ერთადერთი ქალიშვილი, როუზი და სინდი კარტერები. გვამები კვირას, 13 საათზე, კარტერების ბინის სამზარეულოში აღმოაჩინეს. თავად კარტერი, პოლიციას ბინაშივე დახვდა. იგი მისაღებ ოთახში დივანზე, გაუნძრევლად იჯდა და იღიმოდა. ქალიშვილის გვამს ძალადობის კვალი ეტყობა, რის საფუძველზეც ექსპერტები ვარაუდობენ, რომ ბილ კარტერი ქალიშვილზე სექსუალური ძალადობის განხორციელებას ცდილობდა. მათივე ვერსიით, როუზი კარტერმა ქმრის შეჩერება სცადა და მას ხელზე დანით ჭრილობაც მიაყენა, რამაც მამაკაცში კიდევ უფრო დიდი აგრესია გამოიწვია და მან ცოლ-შვილს ჯერ სცემა, თოკით დააბა და პირი აუკრა, შემდეგ კი ორივეს ყელი გამოჭრა. ჯერჯერობით დგინდება, არის თუ არა ბილ კარტერი სულიერად დაავადებული. ჩვენ გვაცნობეს, რომ მკვლელობამდე რამოდენიმე წუთით ადრე კარტერები სან ანტონიოს პოლიციის ერთ-ერთმა ოფიცერმა შეამოწმა, თუმცა საეჭვო ვერაფერი შენიშნა. დროებით, მასთან დაკავშირება ვერ მოხერხდება, რადგან იგი გუშინ შვებულებაში გავიდა.”
დენიმ აკანკალებული ხელებით დადო გაზეთი მაგიდაზე. ამ დროს ოთახში სარა შემოვიდა:
-საყვარელო, რა მოგივიდა, სულ გაფითრდი.-უთხრა შეშინებული ხმით ცოლმა და მასთან მივიდა.
-არაფერი სარა, ყავა მომიდუღე რა.
მარადმწვანე საძოვრები 