ადრე მეგონა, რომ თანამედროვე ხელოვნების სინამდვილეში ერთეულებს ესმით, ხოლო დანარჩენებ უბრალოდ ტენდენციებს უწყობენ ფეხს. პირველი კატეგორია ნამუშევრებზე საკუთარ შეხედულებებს აყალიბებს და გადმოსცემს, მეორე კი გაზეპირებულ რევიუებს იმეორებს.
ფეისბუქის მეშვეობით ყველამ ნახა კვერცხებზე შემომსხდარი ჩუსტების ფოტო. ეს ინსტალაცია ელიზა ფანტოზის ეკუთვნის და ბათუმში “რედისონის” წინ განთავსდა. მას Perilleusement votre ჰქვია. ლამაზი სახელია არა? მაგრამ იქნებ ქართულად უბრალოდ ცოლის ძმას ნიშნავდეს? მაინც იქნებოდა ლამაზი რაღაც მისტიური ჟღერადობის ლათინური ყაიდის სითყვათშეთანხმება რომ არ იყოს?
სიმართლე რომ გითხრათ, პოსტის დაწერა ჟურნალ ”ტაბულაში” წაკითხულმა ქალბატონი ელიზას ინტერვიუმ გადამაწყვეტინა. (მადლობა არატიპურ ქართულ ოფიციოზს შთაგონებისათვის.)
”ცხოვრება ისეთივე სათუთია, როგორც კვერცხები” – დაახლოებით ეს აზრი დევს ამ ნამუშევარში.
-მოკლედ მპასუხობს ის.
(ციტატა სტატიიდან)
საინტერესოა. სკულპტორმა ნამუშევრის იდეის მხოლოდ დაახლოებითი განმარტება იცის. მაგრამ ფრანგია! ესე იგი მაგარი ტიპია და ლაკონიურად სპეციალურად პასუხობს. და საერთოდ, რას გაუგებ ამ ხელოვნებს არა? თუ არ გესმის, ესე იგი გენიალურია. ეს ხომ დღევანდელი ტენდენციაა. ძალიან მარტივია.
მაგრამ ქალბატონო ელიზა, მიუხედავად იმისა, რომ ფრანგი ხართ და ესე იგი მაგარი ტიპი, მინდა გითხრათ, რომ არა ცხოვრება, არამედ ადამიანური ურთიერთობებია სათუთი. ხოლო ცხოვრება, ყველამ ვიცით, რომ ერთი დიდი ნაბოზარი და მატყუარა რამაა(და თან მშვენიერი. ჰეჰ).
დავუბრუნდეთ პირველ აბზაცს. ამ ბოლო დროს თანამედროვე ხელოვნებაზე აზრი შემეცვალა. ახლა ვფიქრობ, რომ ერთეულებს კი არ ესმით მისი, არამედ თანამედროვე ხელოვნება მისი უმეტესი შიგთავსით(და არა სრული) უბრალოდ ნაგავია და მეტი არაფერი.
მგონი არავინ შემედავებით, რომ დღესდღეობით ხელოვნება მსოფლიო მასშტაბით დეგრადაციას განიცდის. ღირებული რამ ასიდან ერთი თუ იქმნება და ისიც იკარგება, რადგან დღეს ”ესთეტიკურ ბაზარზე” სხვანაირი მოთხოვნილებებია. დღეს მომხმარებელს ყველაფერი გამარტივებული უნდა, მათ შორის ხელოვნებაც. წიგნი უნდა იყოს არაუმეტეს ას ორმოცდაათ გვერდიანი, სიმღერის ტექსტი უნდა იყოს მარტივი, ისევე როგორც მელოდია, ხოლო სკულპტურა, ადვილად აღსაქმელი. შედეგად კი ვიღებთ პაულო კოელიოს, ჯასტინ ბიბერს და ამ კვერცხობას(ტერმინი კვერცხობა აქ არა შეურაცხმყოფელი სიტყვა, არამედ კვერცხის მრავლობითობის აღმნიშვნელია).
სკულპტორები და მხატვრები ხშირად (ალბათ მიზანმიმართულადაც) ისეთ აბსურდულ ნამუშევრებს ქმნიან, რომ ამხელა აბსურდულობისგან ადამიანს მისი გენიალურობის ეჭვიც კი უჩნდება. ასევე, აქ მნიშვნელოვანია ნამუშევრის შეფუთვა და ბრენდინგი. თანამედროვე ხელოვნების ნიმუშები ხომ არა მათი მხატვრული ღირებულების მიხედვით ფასდებიან, არამედ როგორც ბრენდები. უფრო მარტივი განმარტება რომ გავაკეთო, ერთ დიალოგს მოგიყვანთ:
-ეს რა *ლეობაა?
-ეს ლიხტენშტეინია!
-აა, გენიალურია!
ვიცი, რომ ჩვენში იდიოტობას და სულელობას იმას ვუწოდებთ, რასაც ვერ ვიგებთ, მაგრამ განა ეს იდიოტიზმი არაა? მაინც ბანძი ტიპი ვარ?
პ.ს. პოსტი მთლიანად მოფიქრებულია სააბაზანოში და აბაზანური პათოსის გავლენას ვერ გადაურჩა.
მარადმწვანე საძოვრები 